Przejdź do menu głównego
Przejdź do wyszukiwarki
Przejdź do treści
Mapa serwisu

EN

Zaloguj się

Filtry

Era

Wiek Rok

Era

Wiek Rok

Data od:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

Data do:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

Inne systemy periodyzacji:

Twoje kryteria wyszukiwania:

Fraza: złotnictwo

Obiekty

230

Sortowanie

plik PDF
plik CSV

Wieniec

nieznany

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Wieniec laurowy wykonany z brązu

Wieniec laurowy z brązu

nieznany

XIX/XX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

pozłacane puzderko na niskim, profilowanym cokoliku - Ujęcie z tyłu, z ukosa; Pozłacane puzderko na niskim, profilowanym cokoliku. Korpus ośmioboczny, na rzucie prostokąta ze ściętymi narożami. Pokrywa na zawiasie, z dwoma uskokami, lekko wybrzuszona z wielokrotnie profilowanym brzegiem, z przodu w centralnej części wysunięty wydłużony płaski uchwyt w formie listwy o zaoblonych narożach, trójkątnym wykroju i z delikatnym profilowaniem. Powierzchnia puzderka na zewnątrz i we wnętrzu złocona, poza częścią spodnią.

Puzderko

Kramer Zacharias

1701 — 1750

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Wajśrawana (Dzambala) - ujęcie z przodu; Złota, męska postać siedząca bokiem, z lewą nogą opuszczoną w dół (poza lalitasana), na złotym, ryczącym lwie. W prawej ręce trzyma chorągiew zwycięstwa (osobny, wyciągany element), a w lewej zwierzątko: mangustę (ichneumon), która wypluwa klejnot z pyszczka. Postać w gniewnej formie, szlachetnie ubrana: nosi diadem, liczne ozdoby z klejnotów, a jej strój przypomina zbroję wysokiej rangi dostojnika/króla. Lwa o bordowych brwiach, sierści na głowie i ogonie przedstawiono w pozycji wpółleżącej - waruje na ugiętych łapach, jest osiodłany, z przodu i z tyłu widoczna uprząż. Obie postacie ustawiono na lotosowej podstawie. W jej centralnym punkcie wydrążono niewielki otwór na szpic sztandaru. Posążek najprawdopodobniej przedstawia bóstwo bogactwa Wajśrawanę wraz z jego atrybutami.

Wajśrawana (Dzambala)

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Bodhisattwa Guanyin - ujęcie z przodu; Duża, wykonana ze złoconego brązu figura przedstawia siedzącą w pozie medytacyjnej kobietę Bodhisattwę Guanyin (chin. 观音, sanskr. Awalokiteśwara, tyb. Czenrezig). Postać ma spuszczone, przymknięte oczy, symetryczną, pełną twarz o pogodnym i spokojnym wyrazie oraz gładko zaczesane włosy, schowane pod diademem i zaciągniętą na głowę tkaniną. Ubrana jest w długie, warstwowe, jedwabne szaty królewskie oraz wyszukaną, ciężką biżuterię książęcą: diadem, w którego centrum znajduje się niebiański Budda Amitabha (sanskr. Amitābha); pary dużych, okrągłych kolczyków ze spiczastymi zawieszkami oraz grubego naszyjnika z klejnotem, od którego odchodzi siedem pasów korali z wisiorkami. Jej prawa dłoń uniesiona na wysokości klatki piersiowej ułożona jest pionowo, jej środkowy palec i kciuk tworzą okrąg trzymając niezidentyfikowany, haczykowaty przedmiot. Poniżej znajduje się ustawiona poziomo lewa dłoń, która ściska niewielką wazę.

Bodhisattwa Guanyin

nieznana

1701 — 1800

Muzeum Narodowe w Szczecinie

pudełko jubilerskie - Ujęcie z przodu; Małe, prostopadłościenne pudełko na biżuterię, z twardej tektury w kolorze amarantowym, delikatnie prążkowane. Pudełeczko otwierane uchylnie. Na wieczku napis czcionką w kolorze złotym: Rud. Kunstmann Juwelier Stettin Paradeplatz 12.

Pudełko jubilerskie

Rudolf Kunstmann, Szczecin

1903 — 1934

Muzeum Narodowe w Szczecinie

puchar klubu sportowego S.C. Blücher Stettin - ujęcie z przodu; Metalowe naczynie z pokrywą i podstawą, wydłużone w pionie. Podstawa złożona z okrągłej, lekko wysklepionej stopy i wspartej na niej ażurowej, wykonanej z cyny części wspierającej czarę. Dolna część czary wyższa, smukła, cylindryczna rozszerza się ku górze, górna wybrzuszona część jest wydzielona od dołu i od góry pierścieniami. Pokrywa okrągła, wysklepiona, z uchwytem w formie gałki ozdobionej rozetką, na wierzchołku. Powierzchnia pucharu zdobiona wypukłym ornamentem secesyjnym. Na stopie profilowanie wokół otoku, a w górnej części potrójna linia dekoracji z czterema falistymi załamaniami. Analogiczny ornament zdobi pokrywę. Część ażurowa ukształtowana z asymetrycznych zwojów miękko wyciętej taśmy, przechodzącej w cztery nóżki mocowane na śruby do stopy i tyle samo wsporników korpusu, z których dwa przykryte są ułożonymi w bukiet trzema wielopłatkowymi kwiatkami. Ze środkowego kwiatka wyprowadzona jest symetryczna dekoracja dolnej części czary, złożona z ornamentu roślinno-geometrycznego: pionowy trzon rozdwaja się sercowo w wić zakończoną kwiatkami, wyżej powtórnie otacza pole o kształcie medalionu, a następnie wygina się i prowadzi poziomo wzdłuż poszerzenia czary wicią z kwiatami i owocami. W centrum medalionu grawerowana tarcza z głową gryfa i napisem S.C. BLÜCHER STETTIN.

płaskorzeźba ołtarzowa; Rodzina Marii - Ujęcie z przodu; Wysoka płaskorzeźbiona płyta z przedstawieniem wielofigurowym, polichromowana. Ukazuje grupę strojnie ubranych kobiet siedzących na ławie i piastujących małe dzieci oraz mężczyzn widocznych powyżej wysokiego zaplecka ławy. W scenie dominuje przedstawienie św. Anny o nieco zwiększonych proporcjach. Święta w chuście na głowie i z różańcem przypiętym do paska wraz z Marią o długich falujących włosach podtrzymują nagiego Jezusa balansującego pomiędzy ich kolanami. Po prawej siedzi Maria Kleofasowa w wysokim marszczonym czepcu z czwórką synów ubranych w tuniki, z których jeden, stojący na kolanach, bawi się otwartą księgą, pozostali biegają wokół kociołka u stóp matki. Brodaci mężczyźni usytuowani za ławą, powyżej kobiet, widoczni w półpostaci, noszą tuniki na koszulach o szerokich rękawach i kunsztownie kształtowane kapelusze. Marszczone suknie z wąskim gorsetem i dekoltami w karo czy obszycia rękawów dekoracyjnymi taśmami, szerokie rękawy koszul to elementy strojów zgodne z niemiecką modą mieszczańską z początku XVI wieku. Modne stroje, łagodne wizerunki okrągłych twarzy a także poruszone pozy i gesty postaci nadają przedstawieniu charakter rodzajowy. Płaskorzeźba wybrana z łączonych bloków drewna, w dolnej części drążona. Płyta częściowo uszkodzona i popękana; brakuje postaci Marii Salome z dziećmi i mężem, męskich wizerunków powyżej Marii a także jej twarzy oraz czwartego dzieciątka u stóp Marii Salome. Polichromia zachowana szczątkowo.

Rodzina Marii

płaskorzeźba ołtarzowa

mistrz stralsundski

około 1505 — 1515

Muzeum Narodowe w Szczecinie

waza - Ujęcie tyłu ze skosu z lewej; Owalna teryna, wsparta na czterech nóżkach. Korpus o płynnym, organicznym kształcie i falistej linii brzegu, w dolnej części wybrzuszony. Pokrywa wysoka, dwustopniowo wybrzuszona. Zarówno korpus, jak i pokrywa zdobione repusowanymi w płytkim reliefie naturalistycznymi gałązkami winorośli z gronami owoców. Reliefowy ornament miękko przechodzi w wykonane techniką odlewu, plastyczne gałązki winnej latorośli, tworzące dwa uchwyty przy korpusie oraz ozdobne zwieńczenie pokrywy. Nóżki wolutowo wygięte, ażurowe, zdobione rocaillami i gałązkami winorośli.

Teryna

Sandrart, Johan Jacob II

1762 — 1770

Muzeum Narodowe w Szczecinie

cukiernica do cukru pudru - Ujęcie z przodu; Puszka z ażurową pokrywą, kształtem nawiązująca do antycznych urn. Wsparta na okrągłej stopie z trzema uskokami, przechodzącej w niewysoki, drobno kanelowany trzon. Korpus smukły, o kielichowej formie, w dolnej części również kanelowany. Pokrywa wysoka, o wklęsłych ściankach zakończona półkolistą kopułką, ze zwieńczeniem w formie maleńkiej wazy. Wycięcia na pokrywie układają się we wzór stylizowanych kampanul.

Cukiernica do cukru podru

Voggelaer, Martin Ephraim

1795

Muzeum Narodowe w Szczecinie

łyżka wazowa - Ujęcie z dołu; Rokokowa łyżka wazowa o puklowanej powierzchni i falistym brzegu, z rytowaną podwójną linią przy krawędzi. Pukle wydzielone czterema parami repusowanych esowatych linii. Trzonek płaski, o asymetrycznym, falistym wykroju. Uchwyt wydzielony przewężeniem, na końcu rozszerzający się i wygięty lekko w górę. Na środku w owalnym polu głowa gryfa w koronie pomiędzy cyframi, obok z prawej cecha warsztatowa mistrza I*F TIM

Łyżka wazowa

Timm, Johann Friedrich

około 1750 — 1770

Muzeum Narodowe w Szczecinie

pielgrzym Shancai Tongzi (?) wraz z wypełnieniem - ujęcie z przodu z prawej; Monumentalna, drewniana, złocona rzeźba postaci męskiej w pozie adoracji przedstawia prawdopodobnie młodego pielgrzyma. Postać stoi na postumencie z rękami wyciągniętymi przed siebie i dłońmi złożonymi w pełnym szacunku geście. Ma pogodny wyraz twarzy, lekko uniesione brwi, duże, brązowe oczy, podłużne uszy i otwarte, lekko uśmiechnięte usta z widocznym uzębieniem. W jego policzkach zaznaczono dołki, natomiast w płatkach usznych wydrążono niewielkie otwory. Gładko zaczesane czarne włosy zwijają się w niewielkie koczki: z przodu jeden i z tyłu dwa. Pielgrzym ubrany jest w długie, kilkowarstwowe, sięgające za kolana szaty, natomiast z jego ramion i rąk opada tkanina w formie szala. Na jego obu nadgarstkach i kostkach widoczne są bransolety. Stopy ma nagie.

figura ołtarzowa; Święta Weronika - Ujęcie z przodu; Smukła kobieca figura stojąca frontalnie o wydłużonej sylwetce i drobnej twarzy, polichromowana i złocona. Święta, ubrana w suknię z wysokim stanem, przewiązaną luźno opuszczonym pasem z klamrą oraz w długi płaszcz, trzyma przed sobą chustę z reliefowym wizerunkiem głowy Chrystusa w koronie cierniowej. Niewielką głowę figury otula chusta spływającą na ramiona i marszczona pod szyją podwiką. Twarz, o oczach zapatrzonych w dal i lekko pochylona w lewą stronę, wyraża smutek. Na prawym policzku świętej wydrążona rana cięta. Tył płaski, typowy dla rzeźb przyściennych. Brak prawej dłoni. Wyłamania drewna przy podstawie. Znaczne ubytki polichromii i złoceń.

Święta Weronika

figura ołtarzowa

warsztat szczeciński

około 1520 — 1530

Muzeum Narodowe w Szczecinie

tłok pieczętny - Ujęcie z przodu; Polichromowana i złocona figura stojącej postaci, zwróconej w trzech czwartych w prawo, przedstawia starszego mężczyznę ubranego w albę z humerałem, skrzyżowaną na piersi stułę przewiązaną paskiem cingulum oraz długą, złoconą kapę z ozdobną bordiurą i frędzlami. Prawa poła płaszcza zawinięta pod prawe ramię układa się z przodu figury po przekątnej, powierzchnią zmarszczoną w kilka fałd o wysokich grzbietach. Szeroką twarz o wysokim czole patrzącą w dal w zamyśleniu otacza gęsta fryzura półdługich włosów i rozłożystej brody. Lewa dłoń świętego unosiona na wysokości piersi, zwrócona jest wnętrzem do widza. Tył rzeźby płaski, charakterystyczny dla rzeźby przyściennej. Nos, prawa dłoń oraz palce lewej – zniszczone. Dekoracja kołeczkowa bordiury kapy zachowana szczątkowo. Podstawa rzeźby uszkodzona.

Święty Piotr

figura ołtarzowa

warsztat szczeciński

1520 — 1530

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Nóż do owoców z płaskim ostrzem zakończonym półokrągło

Nóż do owoców

Nóż

Malcz, Karol Filip (1798-1867)

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Nóż obiadowy z płaskim ostrzem zakończonym półokrągło. Krawędź tnąca lekko wypukła

Nóż obiadowy

Nóż

Malcz, Karol Filip (1798-1867)

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Nóż śniadaniowy z płaskim ostrzem zakończonym półokrągło. Krawędź tnąca lekko wypukła

Nóż śniadaniowy

Nóż

Malcz, Karol Filip (1798-1867)

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Nóż śniadaniowy z płaskim ostrzem zakończonym półokrągło. Krawędź tnąca lekko wypukła.

Nóż śniadaniowy

Nóż

Malcz, Karol Filip (1798-1867)

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Nóż obiadowy z płaskim ostrzem zakończonym półokrągło

Nóż obiadowy

Nóż

Malcz, Karol Filip (1798-1867)

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Nóż śniadaniowy z płaskim ostrzem zakończonym półokrągło

Nóż śniadaniowy

Nóż

Malcz, Karol Filip (1798-1867)

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Nóż obiadowy z płaskim ostrzem zakończonym półokrągło

Nóż obiadowy

Nóż

Malcz, Karol Filip (1798-1867)

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Widelec śniadaniowy, czterozębny. Zęby wygięte, zwężające się przy zakończeniu. Trzonek z nakładką ze srebra złoconego z białej porcelany

Widelec śniadaniowy

Widelec

Malcz, Karol Filip (1798-1867)

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Widelec śniadaniowy, czterozębny. Zęby wygięte, zwężające się przy zakończeniu. Trzonek z nakładką ze srebra złoconego z białej porcelany

Widelec śniadaniowy

Widelec

Malcz, Karol Filip (1798-1867)

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Widelec śniadaniowy, czterozębny. Zęby wygięte, zwężające się przy zakończeniu. Trzonek z nakładką ze srebra złoconego z białej porcelany

Widelec śniadaniowy

Widelec

Malcz, Karol Filip (1798-1867)

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Widelec śniadaniowy, czterozębny. Zęby wygięte, zwężające się przy zakończeniu. Trzonek z nakładką ze srebra złoconego z białej porcelany

Widelec śniadaniowy

Widelec

Malcz, Karol Filip (1798-1867)

XIX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Znaleziono 230 obiektów

Pokaż więcej

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

Anuluj

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Zarządzaj plikami cookies:

Data od:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

Data do:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

asd