skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
Powrót na poprzednią stronę
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja

Kategoria 1

Tworzywo / materiał

Kategoria 1

Autor / wytwórca

Kategoria 1

Miejsce powstania / znalezienia

Kategoria 1

Typ dokumentacji

Kategoria 1

Technika

Kategoria 1

Rodzaj obiektu

Kategoria 1

Lokalizacja / status

Kategoria 1

Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Kategoria 1

Typ licencji

Kategoria 1

Liczba wyników:

Obiekty

0
Fotografia grupy osób w przebraniach (Święto Purim), głównie dziewcząt, w czterech nieforemnych rzędach, w najniższym dwie dziewczęta siedzą na podłodze. Fotografia wykonana w pomieszczeniu, widoczne kotary, po lewej i po prawej, przy lewej krawędzi widoczne ustawione jedno na drugim krzesła (fragment). Na górnej krawędzi strzałka długopisem - wskazująca nierozpoznaną osobę. W kontekście fotografii z kolekcji nr 1.27 można domniemywać, że w drugim od dołu rzędzie, najbardziej po lewej, widoczna jest Sabina Grünberżanka.Krawędzie proste.

Fotografia z zabawy purimowej w Głównym Domu Schronienia w Warszawie | Zabawa purymowa

nieznany

1930-03-17

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

kolaż - Przedstawienie, głównie w tonacji niebiesko-czarnej, dwóch dziewczynek nad leżącym chłopcem (postacie narysowane ołówkiem, podmalowane ekoliną: czarną i seledynową) - te trzy postacie są większe niż inne; powyżej przedstawienie dwóch grup dzieci (kredki); grupy to trójka oraz piątka dzieci, w tej ostatniej grupie jedno dziecko nieco osobno, pośrodku szerokości. Grupy dzieci stoją na bryłach (elementy naklejone), których krawędzie są częściowo wydarte (krawędzie górne), a częściowo wycięte (krawędzie dolne i boczne).Nad dziewczynkami, które mają na głowach białe prostokąty z czarnym krzyżykiem pośrodku, pochylająca się w prawo górna część krzewu z jedenastoma dużymi liśćmi (elementy naklejone). Chłopiec i dziewczynki uśmiechają się. Chłopiec leży na gałęziach (kreski brązową i niebieską kredką).Na największej z brył, na której stoją grupki dzieci u góry, narysowane po prawej u dołu schematycznie zielone rośliny (kredka); pośrodku tej bryły - naklejony element kilkubarwny, z m.in. kolorem czerwonym, odróżniającym się od ogólnej tonacji kolorystycznej. Troje dzieci z grupek u góry trzyma po jednym sztandarze - mają kolor niebieski, środkowy - niebiesko-zielony. 

Wojna

kolaż

Sztyma, Marianna

2012

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

E/190/ML - Grzechotka o kształcie zbliżonym do stożka zakończona główką ludzką. Malowana w pasy żółte,czerwone i zielone. Służy jako zabawka dziecięca.

Grzechotka

nieznany

1901 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

Mieczyk drewniany - Ujęcie przodu z góry. Drewniany mieczyk-zabawka z okrągłą głowicą kończącą lekko zwężoną rękojeść, bez jelca, z głownią płaską, ułamaną .

Mieczyk drewniany

nieznany

wczesne średniowiecze

Muzeum Narodowe w Szczecinie

lico

Zaproszenie na zabawę karnawałową w Kasynie Urzędniczym

nieznany

XX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Ujęcie lica. Rysunek przedstawiający portrety - głowy kobiety i mężczyzny zwrócone do siebie, w strojach historyzujących. W kompozycję wpisany limeryk.

Raz król Salomon Sulamitkę…

rysunek

Bok, Teodor

1982

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

czerwona owalna gemma w grubym złotym obramowaniu; trzy młode kobiety, kobieta po środku naga, po prawej i lewej stronie kobiety ubrane w lekkie, prześwitujące szaty; na dole sygnatura lliXAEP ( PICHLER)

Trzy Gracje

nieznany

XVIII-XIX w.

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Pisany niebieskim piórem list do Tadeusza Perla od Pesy Frydlender (później: Pauliny Kern), na pojedynczej czystej karcie. Zapisane obie strony, brak zakończenia. W treści ukazana historia obyczajowa dotycząca znajomej Pesy Frydlender (,,osoby x''): romansu i w jego następstwie – niezręcznej sprawy o charakterze finansowym.Brak daty i miejsca napisania, możemy jednak przypuszczać, że napisany został w Warszawie, 15 marca 1939 r. (na początku listu mowa o najpewniej wkroczeniu wojsk III Rzeszy do Czech i Moraw).Treść:Kochany Tadziku! B. dziękuję za Twój list. Był mi b. potrzebny i trochę mnie pokrzepił. Mój „humor” minął, mimo że dziś Hitler dokonał ostatecznego rozbioru Pragi i mimo że nie wiadomo, co „jutro” może przynieść. Moje epistoły poprzednie źródło swoje miały w mojej głupocie, której Ty zapewne nie kwestionujesz. Czuję Tad że się uśmiechasz i machasz ręką, bo „idiotka[,] przeczuwając w swój sposób o co chodzi. Ale ponieważ nie lubię przed Tobą osłaniać się tajemniczością, wolałabym Ci zakomunikować ustnie, ale jako że niemożliwe, więc posłuchaj Tad „bajeczki z tysiąca i jednej nocy”. Była sobie taka x – która kocha przygody, pozatem szukała odtrutki [?], w mniemaniu, że to będzie można rzucić [?] – jak będzie zbyteczne. ,,Odtruka” [?] sama zaofiarowała swoje usługi [?], zdając sobie sprawy ze swojej roli, atakowała i w pewnym momencie ponieważ posiadała w wysokim stopniu zdolności ukazywania się w ciekawym świetle, zaabsorbowała w dość znacznym[,] dla ścisłości w bardzo znacznym – stopniu osobę x. Osoba x w pewnym momencie, mimo ostrzeżeń co do osoby „odtrutki” [?] (widocznie dlatego, że zaangażowała się „uczuciowo” tej imprezie) zaczęła darzyć wielkim zaufaniem „odtrutkę”[?], dzieliła się [z] nim każdym groszem (w pewnym momencie saldo po stronie osoby x wynosiło zł 70. – „ma u niego”) itp. Po pewnym czasie coś się zaczęło psuć. Osoba x troszkę znudzona tą sprawą powoli dość często zaczął wyłapywać kłamstewka, tzw. nieetyczne [?] postępowanie w stosunku [do] ludzi, a ponieważ nie lubi milczeć, aczkolwiek zdawało się, że jej że to persona dla niej ważna, dawała mu to do zrozumienia. W pewnym momencie, w noc sylwestrową rzuciła słowa[:] „nie przyjdź dziś, i w ogóle dosyć zabawy['']. Ponieważ osoba x w tej sprawie zbudowała cały obecny b. skomplikowany uczuciowy i gdy to [?] minęło – skutki w [słowo nieczyt.] dniach nader skomplikowane. Aczkolwiek tą „przyjaźń” zlikwidowała i naprawdę piękną w początkach, uważała, że 70 zł. powinny do niej wrócić, ponieważ były pożyczką, i przez osobę tę od początku tak traktowane, były jej b. potrzebne, no i nie chciała być w charakterze „służącej”, której „amant” wyłudził pieniądze. Po wielu telefonach w drobnych ratach odebrała zł 22. W pewnym momencie wspólny znajomy otrzymał dla osoby „odtrutki” [?] całe zł. 17.50. Ponieważ wiedział, że suma ta faktycznie pomogła osobie x, a znał drugą stronę, przekazał pieniądze osobie x z tym[,] żeby ona zarekwirowała. Ponieważ osoba x należy do gatunku uczciwych ew. idiotek zawiadomiła telefonicznie dłużnika, że dostała od wspólnego znajomego zł. ... [kolejne zdanie odczytane, jak się wydaje, poprawnie, mimo to niezbyt jasne:] czekając na odpowiedź, zarekwiruj sobie tę sumę [?], ponieważ wczoraj dzwoniła do niego, że jest bez grosza i musi mieć 10 zł. Ale osoba ta widocznie tak pozbawiona jest poczucia taktu, jak osoba x za dużo tego ma, zażądał pieniędzy. Na zwróconą mu uwagę w tonie stosunkowo twardym, że osoba x chciałaby je [?] zatrzymać, bo i [tu znak nieczyt.], oświadczył[:] ,,jestem w sytuacji przymusowej bo zł 47 gr 30 są w Twoim posiadaniu''[,] osoba nie skorzystała z prawa ,,zatrzymania'' i oddała mu pieniądze.Tad! Wybacz, że ta historia - to nie jest bajka z tysiąca i jednej nocy, opisałam historię pani x dokładnie, ale bez polotu, dlatego tak b. nudnie wygląda. Gdybyś osobiście znał osoby biorące udział w tej historii, pozycję społeczną ich, nastawienie i światopogląd - historia ta stałaby się interesująca. To nie jest finis tej historii, ale pani x - za jednym zamachem wróciła do dawnej formy [tu list urywa się]

List do Tadeusza Perla

Kern, Paulina

1939-03-15

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Portret Johanna Gebharda Rabenera - ujęcie z przodu; Owalny obraz przedstawia mężczyznę w średnim wieku, w ujęciu en trois quarts, w wystudiowanej, choć pozornie swobodnej pozie. Prawą rękę grzbietem dłoni wspiera na biodrze, lewą podtrzymuje połę malowniczo udrapowanego płaszcza w kolorze ciemnego ugru w delikatne złociste wzory, z szaro-niebieskim podbiciem. Dopełnienie stroju stanowi zawiązana pod szyją chusta z modnej w 2. połowie XVII w. weneckiej koronki igłowej w wypukłe floralne wzory typu Point de Venise. Drapowany płaszcz, kosztowne koronki, a także długa, ciemna peruka allonge są oznaką dostojeństwa i godności. Miękki modelunek idealizuje rysy niemłodej już twarzy, łagodząc zmarszczki na czole i wokół ust. W przedstawieniu twarzy zwraca uwagę podjęta przez artystę próba psychologicznej charakterystyki portretowanego. Mężczyzna kieruje w stronę widza uważne, lekko zdystansowane spojrzenie. Mężczyzna ukazany został na ciemnym tle, z połyskującą po lewej stronie podwieszoną kotarą w oliwkowym kolorze i zarysem monumentalnej kolumny przy prawej krawędzi pola obrazowego.

Scena w porcie

weduta portowa ze sztafarzem

nieznany malarz flamandzki

1680 — 1700

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Fotografia kobiety w ciemnej bluzce i z broszką, z włosami upiętymi przy uszach, i mężczyzny w ciemnej marynarce i koszuli w paski, z wypuszczonym na marynarkę kołnierzykiem.Tożsamość przedstawionej na zdjęciu kobiety wywnioskowana z porównania wizerunku z Fotografią z zabawy Purymowej (w kolekcji, nr 1.13) - widać na nim bardzo podobną kobietę, w drugim od dołu rzędzie, najbardziej po lewej - z jego opisu wiadomo, że jedną z osób przedstawionych była Sabina Grünberżanka.Krawędzie ząbkowane.

Fotografia Sabiny (Grünberżanki?) i Hilka (Hilela?; nazwisko nieznane)

1932-09-12

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Znaleziono 48 obiektów

zobacz wszystkie obiekty

Kolekcje

26
zobacz wszystkie

Ścieżki edukacyjne

6
zobacz wszystkie

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd