Przejdź do menu głównego
Przejdź do wyszukiwarki
Przejdź do treści
Mapa serwisu

EN

Zaloguj się

Filtry

Era

Wiek Rok

Era

Wiek Rok

Data od:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

Data do:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

Inne systemy periodyzacji:

Twoje kryteria wyszukiwania:

Fraza: chrześcijaństwo

Obiekty

90

Sortowanie

plik PDF
plik CSV

pierścionek szklany - Ujęcie z dołu;; Pierścionek szklany w kolorze turkusowym o przekroju płaskokulistym o nierównomiernej grubości.

Pierścionek szklany

Słowianie

970 — 1250

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Bodhisattwa Guanyin - ujęcie z przodu; Duża, wykonana ze złoconego brązu figura przedstawia siedzącą w pozie medytacyjnej kobietę Bodhisattwę Guanyin (chin. 观音, sanskr. Awalokiteśwara, tyb. Czenrezig). Postać ma spuszczone, przymknięte oczy, symetryczną, pełną twarz o pogodnym i spokojnym wyrazie oraz gładko zaczesane włosy, schowane pod diademem i zaciągniętą na głowę tkaniną. Ubrana jest w długie, warstwowe, jedwabne szaty królewskie oraz wyszukaną, ciężką biżuterię książęcą: diadem, w którego centrum znajduje się niebiański Budda Amitabha (sanskr. Amitābha); pary dużych, okrągłych kolczyków ze spiczastymi zawieszkami oraz grubego naszyjnika z klejnotem, od którego odchodzi siedem pasów korali z wisiorkami. Jej prawa dłoń uniesiona na wysokości klatki piersiowej ułożona jest pionowo, jej środkowy palec i kciuk tworzą okrąg trzymając niezidentyfikowany, haczykowaty przedmiot. Poniżej znajduje się ustawiona poziomo lewa dłoń, która ściska niewielką wazę.

Bodhisattwa Guanyin

nieznana

1701 — 1800

Muzeum Narodowe w Szczecinie

pośrodku białej karty zdjęcie z lotu ptaka na pomnik w plenerze. Dookoła fotografii drukowana ramka, zdobiona w narożnikach geometrycznym wzorem

Pomnik Świętego Włodzimierza w Kijowie

Franciszek de Mezer

ok. 1890

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

lico obrazu

Santa Conversazione

Pennacchi Mł. Girolamo da Treviso

1. poł. XVI

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

lico obrazu

Kazanie św. Jana

szkoła włoska

XVII

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

awers grafiki

Hrabia Wilczek błagający Jana III o pomoc dla Wiednia, 1861

nieznany

pocz. XX

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

awers grafiki

Kremer Józef (1806-1875) - portret

Lemercier Rosé-Joseph…

1850, 1851-1862

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

S/Mt/359/ML - Solniczka w kształcie prostokątnej łódki z dwoma wolutowymi uchami z okrągłego drutu, umieszczonej na figurce gryfa, z podstawą prostokątną o wklęsłych narożach i czterech nóżkach w formie spłaszczonych kulek. Brzeg łódki wywinięty, wnętrze złocone. Brzegi łódki i boki podstawy obiega moletowana taśma z ornamentem roślinnym.

Solniczka

Rotkiel, Karol Ernest

1832 — 1850

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/17689/ML - Obraz przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego na wzgórzu Golgota. W centralnej części krzyż oznaczony plakietką INRI, z ciałem Jezusa ukazanym bardzo realistycznie – Zbawiciel, w białym rozwianym perizonium i koronie cierniowej, już nie żyje, a z jego przebitego boku wypływa krew. Krople krwi są także w okolicach innych ran: na dłoniach, głowie, stopach oraz spływają mniejszymi kropelkami po całym ciele. Wokół głowy, z długimi brązowymi włosami, jaśnieje promienista aureola.
U stóp krzyża, po lewej stronie bieleje czaszka praojca Adama, którego grób – według tradycji judeochrześcijańskiej miał być w skale Golgoty. Po prawej pomarańczowo-żółte jabłko oraz zbliżający się do niego, wijący wokół podstawy krzyża, zielony wąż. Wokół krzyża, na wzgórzu w różnych odcieniach brązu, zarysowane małe kępki traw. W oddali na horyzoncie, w tle dla całej sceny namalowane zostało miasto, z piaskowo-beżowymi budynkami o czerwonych dachach wież, otoczone murami – Jerozolima, z której wyprowadzono Jezusa, aby był ukrzyżowany poza miastem, jak nakazywało prawo rzymskie.
W górnej partii tła zaciemnione niebo, z granatowymi burzowymi chmurami. Postać Zbawiciela ukazana tym samym jest na tle w połowie krajobrazu ziemskiego i w połowie nierzeczywistego nieba, z zarysowanymi złocistymi kształtami księżyca (po prawej) i słońca (po lewej).

Konserwacja: 2013 r.

Ukrzyżowanie

nieznany

1890 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

Widok 1 Lico

Zaślubiny św. Katarzyny

Mistyczne zaślubiny św. Katarzyny

nieznany

XVII/XVIII wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

pejzaż - ujecie z przodu; Ujęcie przylądka w ciepłych żółto-fioletowych barwach na tle niebieskiego, spokojnego morza i błękitnego nieba z pierzastymi białymi chmurami.

Cypel Reddevitzer Hoeft na Rugii; Brzeg morski na Rugii | Reddevitzer Hoeft auf Ruegen

pejzaż

Kühn Max

1927

Muzeum Narodowe w Szczecinie

środek płatniczy, pieniądz, moneta - Ujęcie awersu. Moneta z półpostacią św. Lucjusza w zbroi i z regaliami w prawo na awersie.

lico

Sobór Świętych

ikona

1800 — 1899

Muzeum – Zamek w Łańcucie

lico

Bogurodzica Hodigitria

Ikona

XIX/XX wiek

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Order Świętego Włodzimierza III klasy; Order Świętego Równego Apostołom Księcia Włodzimierza - Ujęcie awersu. Krzyż kawalerski o ramionach pokrytych czerwoną emalią z czarną obwódką i złotym brzegiem. Na awersie w czarnej okrągłej tarczy w gronostajowej todze monogram CB (Swiatyj Vladimir).

Order Świętego Włodzimierza III klasy; Order Świętego Równego Apostołom Księcia Włodzimierza

Aleksander I Romanow, car rosyjski

1801 — 1825

Muzeum Narodowe w Szczecinie

scena gloryfikacji władzy - ujęcie z przodu; Pośrodku postać brodatego mężczyzny w oksydowanej zbroi i pomarańczowo-czerwonym płaszczu trzymającego w prawej dłoni wiązkę strzał a w lewej wagę. Ponad nim putto z wieńcem laurowym i liściem palmy. Powyżej na biało-szarych obłokach postać starszego brodatego mężczyzny odzianego w rozwiane szaty, unoszącego prawą rękę. W lewej trzyma kulę ziemską. Jego głowę otacza aureola przypominająca rozłożony pawi ogon w bieli. Po bokach od góry putta podtrzymujące kamienne tablice i model świątyni. Niżej dwa adorujące anioły. W dolnej partii kompozycji pośrodku postać kobiety z odsłoniętymi piersiami. Ubrana jest w niebieską suknię i czerwoną pelerynę. Rękę i wzrok unosi w stronę tronującego mężczyzny, a drugą opiera na księdze podtrzymywanej przez putto. Po bokach tronu postacie mężczyzn w XVII-wiecznych strojach. Po lewej dwóch duchownych, po prawej żołnierze w antykizujących zbrojach. Przy dolnej krawędzi tablica inskrypcyjna w ramie z ornamentem okuciowo-wolutowym. Pośrodku dziewięciopolowy herb z labrami podtrzymywany przez postacie dwóch mężczyzn w hełmach z pawimi piórami.

Gloryfikacja księcia Filipa II

scena gloryfikacji władzy

Reinicke, Pancratius

1806

Muzeum Narodowe w Szczecinie

dwufigurowa grupa płaskorzeźb ołtarzowych - Ujęcie z przodu; Dwie płaskorzeźbione figury przedstawiają grupę Koronacji Marii. Na szerokich ławach tronują obok siebie Maria (po lewej stronie) i Chrystus. Postaci ubrane są w długie tuniki przewiązane w pasie i płaszcze spięte klamrą powyżej piersi. Miękkie, lejące się ku podstawie rzeźb złociste tkaniny szat połyskują efektownie marszczeniami o łagodnych grzbietach. Na głowach wysokie złocone korony o gładkiej obręczy, zwieńczone zygzakiem. Maria lekko przechyla głowę w kierunku Chrystusa, dłonie trzymając w geście modlitewnym przy piersi. Jej młodzieńczą twarz o wysokim czole i łagodnych rysach otaczają pasma długich falujących, złocistych włosów. Chrystus swoją prawą rękę podnosi w geście błogosławieństwa, lewą opiera na złotej kuli trzymanej na kolanie. Jego pociągłą twarz o wyraźnie zaznaczonych kościach policzkowych pokrywa ciemny zarost. Długie włosy opadają na ramiona. Tyły rzeźb opracowany płasko. Widoczne pęknięcie drewna na twarzy Chrystusa wzdłuż jego prawej skroni, poprzez policzek w kierunku ust. Fleurony wieńczące obręcze koron nie zachowały się. Złocenia płaskorzeźb częściowo rekonstruowane.

Koronacja Najświętszej Marii Panny

dwufigurowa grupa płaskorzeźb ołtarzowych

warsztat Mistrza Poliptyku Stargardzkiego

około 1450

Muzeum Narodowe w Szczecinie

grupa rzeźbiarska - Ujęcie z przodu; Grupa rzeźbiarska o zwartej, symetrycznej kompozycji, wykonana z jednego bloku drewna i polichromowana. Przedstawia trzy siedzące kobiety zwrócone ku dzieciątku stojącemu w centrum na ich kolanach. Analogicznie upozowane w układzie antytetycznym sylwetki długowłosej Marii po lewej stronie i Anny w czepcu po prawej okrywają obszerne płaszcze, układające się wokół figur dużymi płaszczyznami i opadające na podstawę sceny. Na ich kolanach stoi nagie dzieciątko o gładko opracowanej główce. Za nim, widoczna pomiędzy kobietami, siedzi frontalnie Emerancja o nieco powiększonych proporcjach, w prawej dłoni trzymając fragment pnia. Tło stanowi kotara unoszona przez dwa anioły widoczne w półpostaci, ubrane w szerokie tuniki. Tron okrywa tkanina obszyta frędzlami. Cechy anatomiczne postaci i modelunek ciężkich obszernych tkanin oddane są naturalistycznie. Rzeźba posiada znaczące ubytki – brakuje głów Emerancji i prawego anioła, dłoni Marii i prawej rączki dzieciątka oraz fragmentu podstawy z prawej strony. Na powierzchni rzeźby widoczne otwory po owadach. Polichromia zachowana częściowo.

Emerancja Samoczwarć (Święta Anna Samoczwarć)

grupa rzeźbiarska

nieznany warsztat pod wpływem sztuki Szwabii

około 1515 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

płaskorzeźba ołtarzowa; Rodzina Marii - Ujęcie z przodu; Wysoka płaskorzeźbiona płyta z przedstawieniem wielofigurowym, polichromowana. Ukazuje grupę strojnie ubranych kobiet siedzących na ławie i piastujących małe dzieci oraz mężczyzn widocznych powyżej wysokiego zaplecka ławy. W scenie dominuje przedstawienie św. Anny o nieco zwiększonych proporcjach. Święta w chuście na głowie i z różańcem przypiętym do paska wraz z Marią o długich falujących włosach podtrzymują nagiego Jezusa balansującego pomiędzy ich kolanami. Po prawej siedzi Maria Kleofasowa w wysokim marszczonym czepcu z czwórką synów ubranych w tuniki, z których jeden, stojący na kolanach, bawi się otwartą księgą, pozostali biegają wokół kociołka u stóp matki. Brodaci mężczyźni usytuowani za ławą, powyżej kobiet, widoczni w półpostaci, noszą tuniki na koszulach o szerokich rękawach i kunsztownie kształtowane kapelusze. Marszczone suknie z wąskim gorsetem i dekoltami w karo czy obszycia rękawów dekoracyjnymi taśmami, szerokie rękawy koszul to elementy strojów zgodne z niemiecką modą mieszczańską z początku XVI wieku. Modne stroje, łagodne wizerunki okrągłych twarzy a także poruszone pozy i gesty postaci nadają przedstawieniu charakter rodzajowy. Płaskorzeźba wybrana z łączonych bloków drewna, w dolnej części drążona. Płyta częściowo uszkodzona i popękana; brakuje postaci Marii Salome z dziećmi i mężem, męskich wizerunków powyżej Marii a także jej twarzy oraz czwartego dzieciątka u stóp Marii Salome. Polichromia zachowana szczątkowo.

Rodzina Marii

płaskorzeźba ołtarzowa

mistrz stralsundski

około 1505 — 1515

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Matka Boska Bolesna z Chociwla - Ujęcie z przodu; Kobieca figura pełnoplastyczna, polichromowana. Przedstawia Marię stojącą frontalnie z dłońmi uniesionymi w geście modlitewnym. Ubrana jest w suknię o długich rękawach i szeroki modelowany światłocieniowo płaszcz otulający sylwetkę, którego krawędź podłożoną pod prawym przedramieniem Marii opada z przodu szeroką trójkątnie zakończoną fałdą. Na głowie chusta osuwająca się na skronie zebrana jednym końcem pomiędzy dłonie. Pod spodem widoczna jest drobno marszczona podwika szczelnie okrywająca dekolt i szyję. Owalna twarz o smutnym wyrazie z ustami i oczami o opadających kącikach. Figura wewnątrz wydrążona. Z tyłu wzdłuż pleców i partii nóg długi prostokątny ruchomy element zakrywający otwór po wydrążeniu rzeźby, o powierzchni dopasowanej do fałdowań płaszcza. Widoczne są drobne ubytki drewna w górnej partii chusty, na końcówkach palców dłoni i przy podstawie. Polichromia zachowana częściowo.

Matka Boska Bolesna z Chociwla

figura

warsztat mistrza Pasji Chociwelskiej

około 1500 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Tronująca Madonna z Dzieciątkiem - Ujęcie z przodu; Niewielka figura tronującej Marii z dzieciątkiem o zwartej bryle, przytwierdzona do wysokiego zaplecka o geometrycznym zwieńczeniu, polichromowana. Rzeźba w typie Sedes Sapientiae ukazuje frontalnie siedzącą na tronie Marię w sztywnej, wyprostowanej pozie z dzieckiem w wieku chłopięcym usytuowanym bokiem, w pozycji siedzącej, ponad jej lewym kolanem. Długa suknia i płaszcz Marii oraz tunika Jezusa gładko przylegają do ciał postaci tworząc nieznaczne, schematyczne draperie w partii nóg. Między goleniami Marii tkanina układa się w charakterystyczne trójkątne fałdy o ostrych krawędziach. Hieratyczne pozy postaci przełamuje gest dłoni matki przytrzymującej syna oraz prawa ręka chłopca wyciągnięta wysoko i ułożona na piersi matki. Głowa Marii osadzona na sztywnej, szerokiej szyi okryta chustą ułożoną w tylnej partii na kształt welonu sięgającego do ramion. Twarz pociągła, owalna, zastygła w pozbawionym emocji wyrazie. Symetryczna fryzura chłopca z falujących włosów sięga poniżej uszu. Zwieńczenie gładko opracowanego zaplecka tworzy kolisty nimb za głową Marii flankowany trójkątnymi sterczynami oparcia tronu. Rzeźba opracowana jako przyścienna. Brak prawej dłoni Marii. Powierzchniowe ubytki drewna i otwory po drewnojadach. Polichromia zachowana szczątkowo.

Tronująca Madonna z Dzieciątkiem

figura ołtarzowa

warsztat pomorski

około 1300

Muzeum Narodowe w Szczecinie

figura ołtarzowa - Ujęcie z przodu; Figura Chrystusa stojącego frontalnie na cokole prezentującego rany doznane podczas Ukrzyżowania. Szczupłe ciało Chrystusa o poprawnie oddanych szczegółach anatomicznych okryte w partii bioder długą chustą przewiązaną z przodu o krańcach plastycznie pofałdowanych i powiewających na boki. Dłonie uniesione przy twarzy wnętrzami do widza z charakterystycznym układem długich palców z przerwą między palcem serdecznym a środkowym. Na ciele werystycznie oddane rany w formie otworów w dłoniach i stopach oraz głęboko wybranej rany na boku. Na głowie szeroka korona cierniowa spleciona z gałęzi. Pociągła twarz o regularnych rysach i spokojnym wyrazie, z dużymi oczami spoglądającymi na wprost. Od górnych kącików ust wąsy opadają do krótkiej spiczastej brody zakończonej dekoracyjnym puklem. Na wysokim wielobocznym cokole o profilowanych ściankach, przed Chrystusem ustawiony jest kielich z wydatnym nodusem. Rzeźba przyścienna z drążeniem w partii bioder i pleców. Nogi i ręce poniżej barków opracowane pełnoplastycznie. Powierzchnia rzeźby gładka. Śladowe ilości polichromii i zaprawy gruntowej. Ubytki drewna w partii przedramion, małego palca lewej dłoni, palców lewej stopy i w cokole.

Vir Dolorum | Mąż Boleści (Chrystus Boleściwy)

figura ołtarzowa

warsztat szczeciński

około 1520 — 1530

Muzeum Narodowe w Szczecinie

kielich mszalny - Ujęcie z przodu; Smukły kielich o sześciolistnej, wysklepionej stopie, przechodzącej w sześcioboczną, zwężającą się ku górze wysoką tuleję. Nodus sześcioboczny, wybrzuszony w górnej części, oddzielony tralkowym trzonem od czary ujętej do wysokości 2/3 ażurowym koszyczkiem.

Pola stopy zdobione naprzemiennie srebrnymi reliefowymi nakładkami z uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz owalnymi plakietkami ze scenami Narodzin Chrystusa, Hołdu Trzech Króli i Ostatniej Wieczerzy. Wyższe partie stopy oraz tuleję pokrywa repusowany i rytowany wzór z naturalistycznych kwiatów na długich ulistnionych łodygach, zwróconych główkami w dół. Dekorację nodusa tworzy sześć wycinanych w srebrnej blasze i repusowanych srebrnych nakładek w formie pojedynczych kwiatów (tulipanów i irysa). Motywy kwiatowe w połączeniu z wicią akantową występują również w dekoracji koszyczka. Pomiędzy nie wkomponowano trzy owalne kartusze otoczone wieńcami laurowymi z hierogramami Chrystusa, Marii oraz św. Józefa.

Kielich mszalny

nieznany

1680 — 1700

Muzeum Narodowe w Szczecinie

suknia ślubna - Ujęcie z przodu; Prosta suknia ślubna w kolorze białym, na szerokich ramiączkach, o długości do kolan, w pasie zwężona, dekolt głęboki – okrągły. Spódnica z zakładkami rozkloszowana. Uszyta z jedwabnej żorżety, delikatnej tkaniny z nieregularnie marszczoną powierzchnią. Na całej powierzchni materiału wytłoczony wzór roślinny w postaci gałązek.

Suknia ślubna

nieznany

1960 — 1969

Muzeum Narodowe w Szczecinie

scena biblijna - ujęcie z przodu; Obraz, scena biblijna - Złożenie do grobu. Dynamiczna kompozycja oparta na liniach diagonalnych, o ciemnym kolorycie z akcentami czerwieni, ugrów i szarości przedstawia scenę niesienia ciała Chrystusa do grobu rozgrywającej się w skalistej scenerii z sylwetką zamku w głębi. W centrum kompozycji złożone na tkaninie, jasne ciało Chrystusa podtrzymywane jest przez trzech mężczyzn: prawą stronę podtrzymuje od dołu pochylony, brodaty starzec w turbanie, lewą stronę całunu trzyma mężczyzna w żółtej szacie i czerwonej tunice, a od strony nóg wspomaga ich młodzieniec z rozwianymi włosami w zielonej szacie z narzuconą na ramiona czerwoną peleryną. Po lewej stronie przedstawienia stoją trzy opłakujące niewiasty. Po prawej zaś klęcząca kobieta ze złożonymi rękoma, a za nią schylający się mężczyzna. Pejzaż skalisty. W oddali rysuje się sylwetka pałacu o dwóch okrągłych wieżach. Na szczycie skały widać dolną część trzech krzyży.

Znaleziono 90 obiektów

Pokaż więcej

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

Anuluj

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Zarządzaj plikami cookies:

Data od:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

Data do:

Era

Wiek:

—+

Rok:

—+

asd