skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja
Tworzywo / materiał
Autor / wytwórca
Miejsce powstania / znalezienia
Typ dokumentacji
Technika
Rodzaj obiektu
Lokalizacja / status
Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Typ licencji

Twoje kryteria wyszukiwania:

WYCZYŚĆ filtry

  • Fraza: wierzenia

Obiekty

294
płaskorzeźba ołtarzowa; Rodzina Marii - Ujęcie z przodu; Wysoka płaskorzeźbiona płyta z przedstawieniem wielofigurowym, polichromowana. Ukazuje grupę strojnie ubranych kobiet siedzących na ławie i piastujących małe dzieci oraz mężczyzn widocznych powyżej wysokiego zaplecka ławy. W scenie dominuje przedstawienie św. Anny o nieco zwiększonych proporcjach. Święta w chuście na głowie i z różańcem przypiętym do paska wraz z Marią o długich falujących włosach podtrzymują nagiego Jezusa balansującego pomiędzy ich kolanami. Po prawej siedzi Maria Kleofasowa w wysokim marszczonym czepcu z czwórką synów ubranych w tuniki, z których jeden, stojący na kolanach, bawi się otwartą księgą, pozostali biegają wokół kociołka u stóp matki. Brodaci mężczyźni usytuowani za ławą, powyżej kobiet, widoczni w półpostaci, noszą tuniki na koszulach o szerokich rękawach i kunsztownie kształtowane kapelusze. Marszczone suknie z wąskim gorsetem i dekoltami w karo czy obszycia rękawów dekoracyjnymi taśmami, szerokie rękawy koszul to elementy strojów zgodne z niemiecką modą mieszczańską z początku XVI wieku. Modne stroje, łagodne wizerunki okrągłych twarzy a także poruszone pozy i gesty postaci nadają przedstawieniu charakter rodzajowy. Płaskorzeźba wybrana z łączonych bloków drewna, w dolnej części drążona. Płyta częściowo uszkodzona i popękana; brakuje postaci Marii Salome z dziećmi i mężem, męskich wizerunków powyżej Marii a także jej twarzy oraz czwartego dzieciątka u stóp Marii Salome. Polichromia zachowana szczątkowo.

Rodzina Marii

płaskorzeźba ołtarzowa

mistrz stralsundski

około 1505 — 1515

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Amulet z zęba zwierzęcego - ujęcie z góry; Amulet z zęba małego drapieżnika, z otworem do zawieszania na rzemieniu wywierconym w prawej górnej części.

Amulet z zęba zwierzęcego

nieznany

951 — 1050

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Dwie postaci w przestrzeni podwórza. Na pierwszym planie stary mężczyzna wsparty na łopacie. Ubrany w białą koszulę, brązowe spodnie i brązową sukmanę. Na głowie ma słomkowy kapelusz. W ustach trzyma fajkę, którą podtrzymuje lewą ręką. Obok mężczyzny taczka z grabiami. Na drugim planie stoi bosa dziewczyna oparta o płot, na którym wisi różowa pierzyna. Dziewczyna ubrana w białą koszulę i białą spódnicę z zapaską. Na głowie ma białą chustkę zawiązaną do tyłu, na szyi czerwone korale. Za nią widoczne bezlistne drzewo i krzewy. W głębi widoczne dachy zabudowań.

I znów wiosna

Malczewski, Jacek

1890

Muzeum Narodowe w Lublinie

Matka Boska Bolesna - Ujęcie z przodu z oświetleniem twarzy; Pełnoplastyczna, stojąca na wysokiej podstawie figura Marii w powłóczystej szacie i obszernej chuście - maforium. Smukła sylwetka ułożona w kontrapoście; wygięta w kształcie odwróconej wysłużonej litery „C”. Głowa osadzona na dość wysokiej szyi wyraźnie zwrócona w przeciwnym kierunku niż kontrapost, co równoważy kompozycję. Maforion układa się dekoracyjnie falującą linią, tworząc zarys muszli wokół smutnego oblicza o nieco nabrzmiałych policzkach i wysokim czole. Maria ubrana jest w suknię przewiązaną paskiem, opadającym wzdłuż osi figury i płaszcz. Powierzchnia szat ukształtowana światłocieniowo przez głębokie wybranie drewna. Lejkowate fałdy poniżej zgiętych rąk opadają tworząc efektownie wijącą się zygzakowato linię rąbków szat.

Matka Boska Bolesna

warsztat zachodniopomorski

około 1400 — 1425

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Szablon farbiarski katagami - Ujęcie z przodu. Niewielki, zabarwiony na ciemnobrązowo, prostokątny szablon farbiarski typu jizomari, wzmocniona od spodu siatką z ludzkich włosów z negatywowo wyciętym wzorem. Na arkuszu o marginesach różnej wielkości przedstawiono motyw ozdobnych koszyków (jap. kagome) wśród irysów (jap. kakitsubata) i ptasich piór. Oś kompozycji przebiega diagonalnie od lewego dolnego narożnika do prawego górnego. Wszystkie trzy elementy dekoracyjne wycięto podwójnie, rozmieszczając je niesymetrycznie po obu stronach osi kompozycji. Na szablonie widoczne są uszkodzenia w postaci przerwanej siatki, szczególnie po prawej stronie kompozycji i przetarcia papieru. Od spodu zabezpieczony jest bibułą konserwatorską.

Szablon farbiarski katagami

nieznany

około 1851 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

lalka przedstawiająca przodka - Ujęcie z przodu; Smukła, stojąca postać antropomorficzna wykonana z włókna roślinnego pomalowanego białym, brązowym i czerwonym barwnikiem. Postać ma dużą, owalną głowę pustą wewnątrz. Na jej twarzy zaznaczono duże okrągłe oczy, szeroki u nasady nos oraz wąskie usta. Na wysokości oczu usytuowano duże, odstające uszy. W stosunku do dużej głowy postać wydaje się wątła, potraktowana bardzo schematycznie. Klatka piersiowa wraz z brzuchem puste wewnątrz. Ręce wydłużone, dłonie oparte na biodrach. Nogi i ręce zakończono płaskimi łopatkami, które przedstawiają dłonie i stopy postaci.

Lalka przedstawiająca przodka

nieznany

1951 — 1995

Muzeum Narodowe w Szczecinie

hak do wieszania toreb - Ujęcie zprzodu; Drewniany hak z postacią ludzką (najprawdopodobniej kobietą) w górnej części i kotwicowym zaczepem z wyrzeźbioną głową ludzką w dolnej części. Hak polichromowany, bogato zdobiony

Hak do wieszania toreb

nieznany

1951 — 2000

Muzeum Narodowe w Szczecinie

rzeźba przodka przedstawiająca dzioborożca - Ujęcie z przodu; Drewniana, płaska, bogato zdobiona różnokolorowymi wzorami geometrycznymi rzeźba ptaka stojącego na okrągłym cokole. Smukła figura o wydłużonej szyi pomalowanej żółtym, ciemnobrązowym i pomarańczowym barwnikiem i dużej głowie zakończonej pomarańczowym grzebieniem, z którego zwisają włókna roślinne. Oczy zaznaczono muszlami, obrysowano je pomarańczowym, brązowym i beżowym wzorem o owalnym kształcie, przez co sprawiają wrażenie ukośnych. Duży dziób, pokryto beżowym, żółtym, pomarańczowym i ciemnobrązowym pigmentem. Tułów rzeźby zaokrąglono i pomalowano przede wszystkim pomarańczowym kolorem. Na skrzydłach i ogonie wyraźnie zaznaczono pióra, które dodatkowo pomalowano żółtym, pomarańczowym, beżowym i ciemnobrązowym pigmentem.

Rzeźba przodka przedstawiająca dzioborożca

nieznany

1951 — 1995

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Ujęcie z przodu. Rzeźbiona w biało-szarym kamieniu postać mężczyzny palącego fajkę w pozycji siedzącej. Mężczyzna siedzi na okrągłym, malutkim stołku, ma charakterystyczne nakrycie głowy - spiczastą, ozdobioną łączącymi się ukośnymi nacięciami czapkę o zaokrąglonych rogach i pomponiku. Widoczne rysy, mikropęknięcia, liczne malutkie otworki i przebarwienia.

Figura kultu przodków

nieznany

około 1901 — 2000

Muzeum Narodowe w Szczecinie

scena rodzajowa - Poziomy, barwny kadr fotograficzny przedstawiający kilka kobiet stojących w dużym wnętrzu wypełnionym rzędami krzeseł i patrzących przez prześwity ażurowej ściany znajdującej się po prawej stronie, wydzielające pomieszczenie.

Wielka Synagoga Bełz, Jerozolima

scena rodzajowa

Traczewska, Agnieszka

XXI wiek

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

wadżra - ujęcie z przodu; Mały, wykonany z brązu, przypominający berło przedmiot w kształcie kokardy lub ósemki. W jego centrum znajduje się kula - uchwyt berła. Po jej obu stronach znajdują się wyrastające w przeciwnych kierunkach stożkowe zgrubienia stylizowane na kwiaty lotosu z ośmioma płatkami. Od każdego z nich odchodzą cztery, łukowate ramiona zbiegające się wokół centralnej szpicy przebiegającej przez całą oś obiektu. Ramiona bogato zdobione w formie ozdoby przypominającej podwinięty liść przedstawiającej wystylizowaną głową potwora zwanego makarą. Na kuli wygrawerowano napis, być może w piśmie tybetańskim.

Wadżra

nieznany

1901 — 1984

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Wajśrawana (Dzambala) - ujęcie z przodu; Złota, męska postać siedząca bokiem, z lewą nogą opuszczoną w dół (poza lalitasana), na złotym, ryczącym lwie. W prawej ręce trzyma chorągiew zwycięstwa (osobny, wyciągany element), a w lewej zwierzątko: mangustę (ichneumon), która wypluwa klejnot z pyszczka. Postać w gniewnej formie, szlachetnie ubrana: nosi diadem, liczne ozdoby z klejnotów, a jej strój przypomina zbroję wysokiej rangi dostojnika/króla. Lwa o bordowych brwiach, sierści na głowie i ogonie przedstawiono w pozycji wpółleżącej - waruje na ugiętych łapach, jest osiodłany, z przodu i z tyłu widoczna uprząż. Obie postacie ustawiono na lotosowej podstawie. W jej centralnym punkcie wydrążono niewielki otwór na szpic sztandaru. Posążek najprawdopodobniej przedstawia bóstwo bogactwa Wajśrawanę wraz z jego atrybutami.

Wajśrawana (Dzambala)

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

relikwiarz gau z miniaturą sakralną tsakli - ujęcie z przodu; Miedziany relikwiarz w formie małej, wąskiej, przeszklonej i bogato zdobionej ramki wypełnionej obrazem Wadżrapani (sanskr. Vajrapāṇi, tyb. Cziano Dordże). Postać zaprezentowana w  formie gniewnej, najprawdopodobniej przedstawia Wadżrapani jako strażnika Dharmy (sanskr. dharamapāla) – Wadżrapani-Acharya. Ukazany jako tęgi i silny, z potężnym ciemnoniebieskim ciałem, wystającym brzuchem, grubymi, krótkimi kończynami i wściekłym wyrazem twarzy. W odmianie ikonograficznej z jedną głową, trzecim okiem, nastroszonymi włosami, pięcioramienną koroną bodhisattwy, naszyjnikami z węży oraz pasem z tygrysiej skóry. Otoczony płomieniami trzyma miecz i lasso (sanskr. pāśa). Stoi na lotosie – symbolu czystości i poznania, na tle nieba i chmur. Obrazek zakończony czerwoną bordiurą. Ramka ozdobiona prostymi nacięciami przy zewnętrznych krawędziach oraz misternie wykonanymi wzorami przy wewnętrznych: usytuowany po bokach wzór grawerowanej wici roślinnej, centralnie, w górnej części znajduje się przedstawienie przypominające baldachim (parasol buddyjski), natomiast zlokalizowane w dolnej części trójkątne motywy być może przedstawiają muszle - motyw konchy. Przy bocznych powierzchniach dwa prostokątne mocowania - ucha na pasek do noszenia relikwiarza, ułożone symetrycznie. Widoczne ślady użytkowania, liczne przetarcia, odbarwienia.

Wadżrapani | Diament w ręce

relikwiarz gau z miniaturą sakralną tsakli

nieznany

około 1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Bodhisattwa Guanyin - ujęcie z przodu; Duża, wykonana ze złoconego brązu figura przedstawia siedzącą w pozie medytacyjnej kobietę Bodhisattwę Guanyin (chin. 观音, sanskr. Awalokiteśwara, tyb. Czenrezig). Postać ma spuszczone, przymknięte oczy, symetryczną, pełną twarz o pogodnym i spokojnym wyrazie oraz gładko zaczesane włosy, schowane pod diademem i zaciągniętą na głowę tkaniną. Ubrana jest w długie, warstwowe, jedwabne szaty królewskie oraz wyszukaną, ciężką biżuterię książęcą: diadem, w którego centrum znajduje się niebiański Budda Amitabha (sanskr. Amitābha); pary dużych, okrągłych kolczyków ze spiczastymi zawieszkami oraz grubego naszyjnika z klejnotem, od którego odchodzi siedem pasów korali z wisiorkami. Jej prawa dłoń uniesiona na wysokości klatki piersiowej ułożona jest pionowo, jej środkowy palec i kciuk tworzą okrąg trzymając niezidentyfikowany, haczykowaty przedmiot. Poniżej znajduje się ustawiona poziomo lewa dłoń, która ściska niewielką wazę.

Bodhisattwa Guanyin

nieznana

1701 — 1800

Muzeum Narodowe w Szczecinie

scena gloryfikacji władzy - ujęcie z przodu; Pośrodku postać brodatego mężczyzny w oksydowanej zbroi i pomarańczowo-czerwonym płaszczu trzymającego w prawej dłoni wiązkę strzał a w lewej wagę. Ponad nim putto z wieńcem laurowym i liściem palmy. Powyżej na biało-szarych obłokach postać starszego brodatego mężczyzny odzianego w rozwiane szaty, unoszącego prawą rękę. W lewej trzyma kulę ziemską. Jego głowę otacza aureola przypominająca rozłożony pawi ogon w bieli. Po bokach od góry putta podtrzymujące kamienne tablice i model świątyni. Niżej dwa adorujące anioły. W dolnej partii kompozycji pośrodku postać kobiety z odsłoniętymi piersiami. Ubrana jest w niebieską suknię i czerwoną pelerynę. Rękę i wzrok unosi w stronę tronującego mężczyzny, a drugą opiera na księdze podtrzymywanej przez putto. Po bokach tronu postacie mężczyzn w XVII-wiecznych strojach. Po lewej dwóch duchownych, po prawej żołnierze w antykizujących zbrojach. Przy dolnej krawędzi tablica inskrypcyjna w ramie z ornamentem okuciowo-wolutowym. Pośrodku dziewięciopolowy herb z labrami podtrzymywany przez postacie dwóch mężczyzn w hełmach z pawimi piórami.

Gloryfikacja księcia Filipa II

scena gloryfikacji władzy

Reinicke, Pancratius

1806

Muzeum Narodowe w Szczecinie

dwufigurowa grupa płaskorzeźb ołtarzowych - Ujęcie z przodu; Dwie płaskorzeźbione figury przedstawiają grupę Koronacji Marii. Na szerokich ławach tronują obok siebie Maria (po lewej stronie) i Chrystus. Postaci ubrane są w długie tuniki przewiązane w pasie i płaszcze spięte klamrą powyżej piersi. Miękkie, lejące się ku podstawie rzeźb złociste tkaniny szat połyskują efektownie marszczeniami o łagodnych grzbietach. Na głowach wysokie złocone korony o gładkiej obręczy, zwieńczone zygzakiem. Maria lekko przechyla głowę w kierunku Chrystusa, dłonie trzymając w geście modlitewnym przy piersi. Jej młodzieńczą twarz o wysokim czole i łagodnych rysach otaczają pasma długich falujących, złocistych włosów. Chrystus swoją prawą rękę podnosi w geście błogosławieństwa, lewą opiera na złotej kuli trzymanej na kolanie. Jego pociągłą twarz o wyraźnie zaznaczonych kościach policzkowych pokrywa ciemny zarost. Długie włosy opadają na ramiona. Tyły rzeźb opracowany płasko. Widoczne pęknięcie drewna na twarzy Chrystusa wzdłuż jego prawej skroni, poprzez policzek w kierunku ust. Fleurony wieńczące obręcze koron nie zachowały się. Złocenia płaskorzeźb częściowo rekonstruowane.

Koronacja Najświętszej Marii Panny

dwufigurowa grupa płaskorzeźb ołtarzowych

warsztat Mistrza Poliptyku Stargardzkiego

około 1450

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Medal Niepodległości - Ujęcie z przodu; Medal w kształcie okręgu, na którego awersie, w polu znajduje się wyobrażenie 3 hydr, przebitych trzema mieczami. Całość zamknięta w podwójnym liniowym otoku zawierającym napis BOJOWNIKOM NIEPODLEGŁOŚCI. Zawieszka z przylutowanego uszka o kształcie beczułkowatym i przewleczonego, zlutowanego kółeczka. Wstążka czarna z dwoma czerwonymi, pionowymi pasami.

Medal Niepodległości

Piłsudska, Aleksandra

1930 — 1939

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Dwa krajobrazy - ujęcie z przodu; Obraz w formacie koła. W centrum schemat przypominający koło ruletki. Wokół czarnego sporego punktu cztery kręgi, każdy podzielony na trzydzieści części. W każdym z trzech pierwszych okręgów zapisane są cyfry. Ostatni, największy krąg, zewnętrzny, ma wpisane w 30 wydzielonych częściach fazy księzyca (albo okrągłe formy przypominające je). Połowa z nich, po prawej stronie namlaowana jest jakby przedstawiały ludzkie twarze wpisane w koła o różnym stopniu jasności. Połowa z lewej strony to czarne koła z niewielkimi jasnymi akcentami przy krawędziach. Wokół błękitno-niebieskie niebo z chmurami, coraz jaśniejsze i falujące im bliżej krawędzi obrazu, przy której jest zielony, sielski krajobraz łąk, pól i małych miasteczek wśród pagórków i drzew.

Dwa krajobrazy

Waniek, Henryk

2000 — 2001

Muzeum Narodowe w Szczecinie

grupa rzeźbiarska - Ujęcie z przodu; Grupa rzeźbiarska o zwartej, symetrycznej kompozycji, wykonana z jednego bloku drewna i polichromowana. Przedstawia trzy siedzące kobiety zwrócone ku dzieciątku stojącemu w centrum na ich kolanach. Analogicznie upozowane w układzie antytetycznym sylwetki długowłosej Marii po lewej stronie i Anny w czepcu po prawej okrywają obszerne płaszcze, układające się wokół figur dużymi płaszczyznami i opadające na podstawę sceny. Na ich kolanach stoi nagie dzieciątko o gładko opracowanej główce. Za nim, widoczna pomiędzy kobietami, siedzi frontalnie Emerancja o nieco powiększonych proporcjach, w prawej dłoni trzymając fragment pnia. Tło stanowi kotara unoszona przez dwa anioły widoczne w półpostaci, ubrane w szerokie tuniki. Tron okrywa tkanina obszyta frędzlami. Cechy anatomiczne postaci i modelunek ciężkich obszernych tkanin oddane są naturalistycznie. Rzeźba posiada znaczące ubytki – brakuje głów Emerancji i prawego anioła, dłoni Marii i prawej rączki dzieciątka oraz fragmentu podstawy z prawej strony. Na powierzchni rzeźby widoczne otwory po owadach. Polichromia zachowana częściowo.

Emerancja Samoczwarć (Święta Anna Samoczwarć)

grupa rzeźbiarska

nieznany warsztat pod wpływem sztuki Szwabii

około 1515 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Matka Boska Bolesna z Chociwla - Ujęcie z przodu; Kobieca figura pełnoplastyczna, polichromowana. Przedstawia Marię stojącą frontalnie z dłońmi uniesionymi w geście modlitewnym. Ubrana jest w suknię o długich rękawach i szeroki modelowany światłocieniowo płaszcz otulający sylwetkę, którego krawędź podłożoną pod prawym przedramieniem Marii opada z przodu szeroką trójkątnie zakończoną fałdą. Na głowie chusta osuwająca się na skronie zebrana jednym końcem pomiędzy dłonie. Pod spodem widoczna jest drobno marszczona podwika szczelnie okrywająca dekolt i szyję. Owalna twarz o smutnym wyrazie z ustami i oczami o opadających kącikach. Figura wewnątrz wydrążona. Z tyłu wzdłuż pleców i partii nóg długi prostokątny ruchomy element zakrywający otwór po wydrążeniu rzeźby, o powierzchni dopasowanej do fałdowań płaszcza. Widoczne są drobne ubytki drewna w górnej partii chusty, na końcówkach palców dłoni i przy podstawie. Polichromia zachowana częściowo.

Matka Boska Bolesna z Chociwla

figura

warsztat mistrza Pasji Chociwelskiej

około 1500 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Tronująca Madonna z Dzieciątkiem - Ujęcie z przodu; Niewielka figura tronującej Marii z dzieciątkiem o zwartej bryle, przytwierdzona do wysokiego zaplecka o geometrycznym zwieńczeniu, polichromowana. Rzeźba w typie Sedes Sapientiae ukazuje frontalnie siedzącą na tronie Marię w sztywnej, wyprostowanej pozie z dzieckiem w wieku chłopięcym usytuowanym bokiem, w pozycji siedzącej, ponad jej lewym kolanem. Długa suknia i płaszcz Marii oraz tunika Jezusa gładko przylegają do ciał postaci tworząc nieznaczne, schematyczne draperie w partii nóg. Między goleniami Marii tkanina układa się w charakterystyczne trójkątne fałdy o ostrych krawędziach. Hieratyczne pozy postaci przełamuje gest dłoni matki przytrzymującej syna oraz prawa ręka chłopca wyciągnięta wysoko i ułożona na piersi matki. Głowa Marii osadzona na sztywnej, szerokiej szyi okryta chustą ułożoną w tylnej partii na kształt welonu sięgającego do ramion. Twarz pociągła, owalna, zastygła w pozbawionym emocji wyrazie. Symetryczna fryzura chłopca z falujących włosów sięga poniżej uszu. Zwieńczenie gładko opracowanego zaplecka tworzy kolisty nimb za głową Marii flankowany trójkątnymi sterczynami oparcia tronu. Rzeźba opracowana jako przyścienna. Brak prawej dłoni Marii. Powierzchniowe ubytki drewna i otwory po drewnojadach. Polichromia zachowana szczątkowo.

Tronująca Madonna z Dzieciątkiem

figura ołtarzowa

warsztat pomorski

około 1300

Muzeum Narodowe w Szczecinie

figura ołtarzowa - Ujęcie z przodu; Figura Chrystusa stojącego frontalnie na cokole prezentującego rany doznane podczas Ukrzyżowania. Szczupłe ciało Chrystusa o poprawnie oddanych szczegółach anatomicznych okryte w partii bioder długą chustą przewiązaną z przodu o krańcach plastycznie pofałdowanych i powiewających na boki. Dłonie uniesione przy twarzy wnętrzami do widza z charakterystycznym układem długich palców z przerwą między palcem serdecznym a środkowym. Na ciele werystycznie oddane rany w formie otworów w dłoniach i stopach oraz głęboko wybranej rany na boku. Na głowie szeroka korona cierniowa spleciona z gałęzi. Pociągła twarz o regularnych rysach i spokojnym wyrazie, z dużymi oczami spoglądającymi na wprost. Od górnych kącików ust wąsy opadają do krótkiej spiczastej brody zakończonej dekoracyjnym puklem. Na wysokim wielobocznym cokole o profilowanych ściankach, przed Chrystusem ustawiony jest kielich z wydatnym nodusem. Rzeźba przyścienna z drążeniem w partii bioder i pleców. Nogi i ręce poniżej barków opracowane pełnoplastycznie. Powierzchnia rzeźby gładka. Śladowe ilości polichromii i zaprawy gruntowej. Ubytki drewna w partii przedramion, małego palca lewej dłoni, palców lewej stopy i w cokole.

Vir Dolorum | Mąż Boleści (Chrystus Boleściwy)

figura ołtarzowa

warsztat szczeciński

około 1520 — 1530

Muzeum Narodowe w Szczecinie

kielich mszalny - Ujęcie z przodu; Smukły kielich o sześciolistnej, wysklepionej stopie, przechodzącej w sześcioboczną, zwężającą się ku górze wysoką tuleję. Nodus sześcioboczny, wybrzuszony w górnej części, oddzielony tralkowym trzonem od czary ujętej do wysokości 2/3 ażurowym koszyczkiem. Pola stopy zdobione naprzemiennie srebrnymi reliefowymi nakładkami z uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz owalnymi plakietkami ze scenami Narodzin Chrystusa, Hołdu Trzech Króli i Ostatniej Wieczerzy. Wyższe partie stopy oraz tuleję pokrywa repusowany i rytowany wzór z naturalistycznych kwiatów na długich ulistnionych łodygach, zwróconych główkami w dół. Dekorację nodusa tworzy sześć wycinanych w srebrnej blasze i repusowanych srebrnych nakładek w formie pojedynczych kwiatów (tulipanów i irysa). Motywy kwiatowe w połączeniu z wicią akantową występują również w dekoracji koszyczka. Pomiędzy nie wkomponowano trzy owalne kartusze otoczone wieńcami laurowymi z hierogramami Chrystusa, Marii oraz św. Józefa.

Kielich mszalny

nieznany

1680 — 1700

Muzeum Narodowe w Szczecinie

suknia ślubna - Ujęcie z przodu; Prosta suknia ślubna w kolorze białym, na szerokich ramiączkach, o długości do kolan, w pasie zwężona, dekolt głęboki – okrągły. Spódnica z zakładkami rozkloszowana. Uszyta z jedwabnej żorżety, delikatnej tkaniny z nieregularnie marszczoną powierzchnią. Na całej powierzchni materiału wytłoczony wzór roślinny w postaci gałązek.

Suknia ślubna

nieznany

1960 — 1969

Muzeum Narodowe w Szczecinie

młynek modlitewny wraz z tekstem modlitewnym - Ujęcie z boku z prawej; Klepsydrowy, ręczny młynek modlitewny z uchwytem w formie tulejki w kształcie ściętego, wydłużonego stożka składający się z się z pięciu elementów oraz arkusz z tekstem modlitewnym. Mosiężny pąk lotosu u szczytu, kościano-mosiężna, klepsydrowa część z łańcuszkiem i inskrypcją oraz mosiężna podkładka tworzą bęben młynka. Poniżej znajdują się trzy kolejne elementy: niewielka, kościana podkładka, mosiężny uchwyt, z którego wystaje ostry, stalowy szpikulec oraz zwitek papieru z drukowanym tekstem w tybetańskim piśmie o czarnym kolorze, w sześciu rzędach. Młynek ozdobiono kamieniami pokrytymi niebieską emalią oraz motywami ślimacznicy, roślinnym, stylizowanych przecinków, zaokrąglonych linii i okręgów, zlokalizowanymi na mosiężnej powłoce bębna. Wymienione wzory wykonano z niklowanej blaszki mosiężnej, pociętej na drobne paseczki, przypominają zdobienie granulacją. Na kościanej części bębna wyrzeźbiono dwa razy słowa mantry:

Młynek modlitewny wraz z tekstem modlitewnym

nieznany

1901 — 1950

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 294 obiektów

Pokaż więcej obiekty

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd