skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja
Tworzywo / materiał
Autor / wytwórca
Miejsce powstania / znalezienia
Typ dokumentacji
Technika
Rodzaj obiektu
Lokalizacja / status
Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Typ licencji

Twoje kryteria wyszukiwania:

WYCZYŚĆ filtry

  • Fraza: kucie

Liczba wyników: 418

Obiekty

367
ML/H/466 - 

Boże zbaw Polskę. Program teatralny

Drukarnia Estetyczna I. Śliwickiej

1916

Muzeum Narodowe w Lublinie

Zapinka brązowa ze złotymi aplikacjami - ujęcie ze skosu od przodu z prawej; Zapinka wykonana z brązu pokryta na kabłąku i grzebykach aplikacjami z repusowanej złotej folii. Zapinka posiada płaski kabłąk zakończony szerokim półkolistym grzebykiem. Drugi analogiczny, większy grzebyk znajduje się bezpośrednio nad kapturkiem zakrywającym sprężynkę. Elementy te pokryto złotą blachą zdobioną gęstym repusowanym ornamentem w postaci: drobnych gęstych fal – na kabłąku i obu grzebykach oraz dwóch równoległych zygzaków – na kapturku.

Fibula zdobiona aplikacjami

nieznany

150 — 200

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Fibula zdobiona aplikacjami - ujęcie ze skosu z prawej; Fibula z brązu posiada dwa grzebyki, na kabłąku i nad kapturkiem zakrywającym sprężynkę oraz cylindryczny guz na końcu kabłąka. Jest bogato zdobiona na obu grzebykach i kapturku aplikacjami z repusowanej złotej folii oraz srebrnego filigranu.

Fibula zdobiona aplikacjami

nieznany

150 — 200

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Paciorek srebrny - ujęcie z boku; Paciorek srebrny dwustożkowaty, pusty w środku, na powierzchni zdobiony granulacją. Wykonany z dwóch połączonych ze sobą blaszek w kształcie trójkąta z zaokrąglonymi wierzchołkami.

Paciorek srebrny

Słowianie

801 — 995

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Studium portretowe głowy młodej dziewczyny, zwróconej 3/4 w prawo. Twarz o regularnych rysach: ostro zarysowany podbródek drobne usta, prosty nos, duże, ciemne oczy pod czrnymi brwiami. Ciemne włosy gładko zaczesane do tyłu, zakrywające 2/3 ucha, z przedziałkiem pośrodku glowy. Ubrana w czarną suknię, której fragment wykończenia w postaci czarnej koronki i białej, przeźroczystej tkaniny widoczny przy szyi. Tło jednolite, jasnobrązowe.

Portret młodej dziewczyny

Grottger, Artur

1864

Muzeum Narodowe w Lublinie

relikwiarz gau z miniaturą sakralną tsakli - ujęcie z przodu; Miedziany relikwiarz w formie małej, wąskiej, przeszklonej i bogato zdobionej ramki wypełnionej obrazem Wadżrapani (sanskr. Vajrapāṇi, tyb. Cziano Dordże). Postać zaprezentowana w  formie gniewnej, najprawdopodobniej przedstawia Wadżrapani jako strażnika Dharmy (sanskr. dharamapāla) – Wadżrapani-Acharya. Ukazany jako tęgi i silny, z potężnym ciemnoniebieskim ciałem, wystającym brzuchem, grubymi, krótkimi kończynami i wściekłym wyrazem twarzy. W odmianie ikonograficznej z jedną głową, trzecim okiem, nastroszonymi włosami, pięcioramienną koroną bodhisattwy, naszyjnikami z węży oraz pasem z tygrysiej skóry. Otoczony płomieniami trzyma miecz i lasso (sanskr. pāśa). Stoi na lotosie – symbolu czystości i poznania, na tle nieba i chmur. Obrazek zakończony czerwoną bordiurą. Ramka ozdobiona prostymi nacięciami przy zewnętrznych krawędziach oraz misternie wykonanymi wzorami przy wewnętrznych: usytuowany po bokach wzór grawerowanej wici roślinnej, centralnie, w górnej części znajduje się przedstawienie przypominające baldachim (parasol buddyjski), natomiast zlokalizowane w dolnej części trójkątne motywy być może przedstawiają muszle - motyw konchy. Przy bocznych powierzchniach dwa prostokątne mocowania - ucha na pasek do noszenia relikwiarza, ułożone symetrycznie. Widoczne ślady użytkowania, liczne przetarcia, odbarwienia.

Wadżrapani | Diament w ręce

relikwiarz gau z miniaturą sakralną tsakli

nieznany

około 1891 — 1910

Muzeum Narodowe w Szczecinie

kord - Ujęcie 3/4 z góry; Głownia kordu jest prosta, jednosieczna, o sztychu decentrycznym. Trzon z jednostronnym wyżłobionym wgłębieniem ma cztery otwory do mocowania okładzin rękojeści, których brak. Dwa ostatnie otwory w trzonie umiejscowione tuż przy kapturku głowicy wydrążone są w pionowym ustawieniu. Trzon oddzielony jest od głowni nasadą, przy niej zamocowana jest tarczka w formie muszli. Głowica jest w formie kapturka, czyli cienkiej stalowej blaszki wygiętej w kierunku ostrza.

Kord

nieznany

1400 — 1500

Muzeum Narodowe w Szczecinie

bransoleta żmijowata typu II wg Blumego - Ujęcie z przodu; Bransoleta żmijowata typu II wg Ericha Blumego wykonana z srebrnej taśmy zgiętej w okręg, której zakończenia przypominają główki żmij. Maksymalna szerokość kabłąka to 14 mm i szerokości zakończeń 22 mm. Powierzchnia kabłąka zdobiona trzema wzdłużnymi pasmami ornamentu: pseudofiligranem przy krawędziach zewnętrznych i wężykiem ujętym w dwa wąskie żeberka pośrodku. Zakończenia kabłąka ornamentowane są karbowaniem i zwielokrotnionymi pasmami pseudofiligranu, cyzelowanymi w poprzek, a na samych łukowatych główkach zakończeń koncentrycznie wzdłuż krawędzi.

Bransoleta żmijowata typu II wg Blumego

kultura wielbarska

80 — 160

Muzeum Narodowe w Szczecinie

rapier - Ujęcie z przodu; Rapier o głowni prostej, obusiecznej, z ricassem. Na ricassie i krótkim odcinku głowni biegnie zaznaczone dwoma korytkami zbrocze. Sztych jest ułamany. Rękojeść ma krzyżowy jelec w esowatej formie i rozbudowany kosz do ochrony dłoni. Kosz składa się z trzech obłęków bocznych rozchodzących się ku ostrzu i osłaniających ricasso, po drugiej stronie są dwa obłęki boczne, z których górny jest większy, połączonych „oślą podkową” i dodatkowo dwoma obłękami. Trzon zwęża się ku końcowi, jego okładzina nie zachowała się. Głowica jest owalna, wydłużona z wyodrębnioną podstawą w formie pierścieni, ozdobiona jest wzdłużnie nacięciami i zakuta od góry.

Rapier

Wundes, Johannes starszy

1560 — 1610

Muzeum Narodowe w Szczecinie

puginał - Ujęcie z boku; Przybierający formę noża, jednosieczny puginał ma wąską głownię i rękojeść z pozostałościami okładzin rogowych na trzonie, które pierwotnie zamocowane były po jego drugiej stronie. Przymocowane zostały blaszanymi, gładkimi nakładkami, biegnącymi wzdłużnie pośrodku trzonka. Rogowe okładziny nabijane są srebrem, tworzącym punktowy wzór. Ośmiokątna, płaska głowica ze stali ma po środku okrągły otwór, przez który przechodzi tulejka, obłożona płytkami rogowymi oraz żelazna nakładka z rytymi motywami płatków kwiatów.

Puginał

nieznany

1400 — 1500

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 367 obiektów

zobacz wszystkie obiekty

Kolekcje

49
zobacz wszystkie

Ścieżki edukacyjne2

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd