skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
Powrót na poprzednią stronę Powrót do Ruiny Warszawy Fotografia In.Al.17/213 – W muzeach
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja

Kategoria 1

Tworzywo / materiał

Kategoria 1

Autor / wytwórca

Kategoria 1

Miejsce powstania / znalezienia

Kategoria 1

Typ dokumentacji

Kategoria 1

Technika

Kategoria 1

Rodzaj obiektu

Kategoria 1

Lokalizacja / status

Kategoria 1

Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Kategoria 1

Typ licencji

Kategoria 1

Liczba wyników:

Obiekty

0
MPOLIN-M50

Ptak bojowy (Machina wojenna)

rzeźba

Bok, Teodor

2004

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Obraz wykonany na papierze, temperą. Skomponowany w dwóch wydzielonych strefach. W centralnej części górnego pasa, niebiańskiego, jest wieniec złożony z 6 stylizowanych kwiatów, przewleczonych przez zieloną liściastą gałąź, okalający postać Matki Bożej z Dzieciątkiem na prawym ręku. MB ubrana jest w niebiesko-czerwoną szatę, Dzieciątko w długiej czerwonej sukience. Obie postaci mają na głowach żółte korony. Postać MB jest adorowana przez św. Jacka i św. Dominika, zwróconych w jej stronę, stojących na biało-szarych obłokach, po obu stronach. Święci wyglądają niemalże identycznie, mają jasnoniebieskie szaty w pionowe i skośne granatowe linie, na ramionach zarzucone czarne płaszcze. Wokół ich głów rozchodzą się krótkie czerwone promienie. Nad świętymi szara odsłonięta kotara zwieńczona żółto-czerwoną koroną. Na zewnątrz kotary jednolite tło niebieskie, a w jej wnętrzu tło żółte. Dolna część obrazu, ziemska, wyobraża cudowne znalezienie posążka na roli przez chłopa. Na pierwszym planie chłop ubrany w: czerwoną koszulę, żółte spodnie, czarne buty, niebiesko-granatowy płaszcz, czarny kapelusz. Chłop przyklęka w geście zdziwienia, na białej kopule, w którą wpisany jest tekst: „MB Gidelska”. Za nim przyglądające się zdarzeniu dwa woły zaprzęgnięte do pługa, z łbami stylizowanymi na ludzkie twarze. W prawym dolnym rogu obrazu biegnie brązowo-czarny pas zaoranej ziemi, a na nim czarny posążek, który na owalnym żółtym tle okalają czerwone promienie. W oddali pas 6 symetrycznych drzew (zielone korony, brązowe pnie) oraz po obu stronach obrazu kościoły z wieżami i czerwonymi dachami.

Matka Boska Gidelska

nieznany

1890 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

S/G/2541/ML - Scena rodajowa. Przedstawienie dwóch koni ciągnących wóz, którego część widoczna przy prawej krawędzi kompozycji. Konie rzędem, ujęte profilem w lewo. Uchwycone w ruchu. Koń bezpośrednio zaprzęgnięty do wozu o jasnej maści oddanej za pomocą ugrowo - beżowych smug, drugi brązowo - brunatny z ceglasto - oranżowymi błyskami. Elementy uprzęży ożywiają plamy błękitu i fiolet. Pas podłoża i wóz w odcieniach brązów i ugrów. W tle niebo podbarwione delikatnie rozmytym błękitem.

Konie ciągnące wóz

Michałowski, Piotr

1844 — 1846

Muzeum Narodowe w Lublinie

list wojskowego z okresu międzywojennego - Ujęcie z przodu; Dwustronny list napisany ręcznie czarnym tuszem na pożółkłym papierze przez pułkownika Romana Abrahama – Dowódcę Brygady Kawalerii Bydgoszcz, do dowódców pułków wchodzących w skład Brygady. Nad adresatem (Panie Pułkowniku!) znajduje się dopisek naniesiony ołówkiem tuż po wojnie ukośnym pismem: „otrzymałem jako opakowanie przy zakupach”. W lewym górnym rogu wydrukowane ozdobną czcionką znak papieru firmowego: „Dowódca Brygady Kawalerii Bydgoszcz”, w prawym górnym roku tą samą czcionkę: Bydgoszcz, dnia 11/5 (cyfry wpisane ręcznie) 193 (5 – ręcznie). Pod listem, obok podpisu płk. Abrahama, widnieją podpisy odbiorców: NN (tożsamości nie udało się ustalić), ppłk. Jana Jastrzębskiego, dowódcy 8 Pułku Strzelców Konnych, płk. Leona Mitkiewicza - Żółtka, dowódcy II Pułku Szwoleżerów Rokitiańskich. w Starogardzie Gdańskim.

List wojskowego z okresu międzywojennego

Abraham, Roman

1935

Muzeum Narodowe w Szczecinie

List na karcie pocztowej. Na rewersie nadrukowany znaczek pocztowy, pieczątki; nadruki - m.in.: „POSTKARTE”. Z treści: Kochana Różko! | Z odkrytki Twojej do Twoich dowiaduję się jakobyś miała do mnie pisać. Niestety żadnego znaku mimo oczekiwania nie było i nie ma. Nie wiem, czy mam być na Ciebie wściekła czy też niespokojna. Czy Ci rzeczywiście tak trudno skreślić do mnie kilka słów? […]

List do Róży Chojnej

Małówna, Helena

1941-08-08

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Odręczny list napisany na pojedynczej karcie w kratkę (prawdopodobnie wyrwana z zeszytu), która została złożona na pół. Wszystkie cztery strony pokryte pismem. Kilka plam u dołu pierwszej strony. W treści relacja o kondycji własnej Seweryna Trossa i jego losach po wybuchu II wojny światowej, na tle ogólnych obserwacji.Treść:(Wilno) Vilnius[,] 27 XII 1939 r. Kochany Tadziu, [przecinek przerobiony z wykrzyknika; kolejne wyrazy wersu – piórem z grubszą stalówką] Mietku i Guto i inni przyjaciele przebywający we Francji. [ponownie cienka stalówka] Kiedy przed 5 miesiącami otrzymałem od Ciebie ostatni Twój list, nie spodziewaliśmy się tych wszystkich zmian, które w [od połowy kolejnego słowa pismo grubą stalówką] międzyczasie nastąpiły na świecie. Wiedzieliśmy o tym najzupełniej dobrze, że będzie wojna; wiedzieliśmy, ze Polska jest państwem słabym (czytaliśmy przecież w „[Neue] Zürcher Zeitung” głosy o wizycie gen. Ironside’a [brytyjski dowódca wojskowy Edmund Ironside po wizycie w Polsce w lipcu 1939 przewidywał, że w razie wybuchu wojny Polska może zostać szybko podbita]) – niemniej jednak nie spodziewaliśmy się takiego jej końca, jakiego byliśmy świadkami. Wy – tam siedząc daleko – we Francji nie wyobrażacie sobie – cośmy tu w kraju przeżyli. Zresztą – może nawet sobie i wyobrażacie, ponieważ jesteście w stałym kontakcie z przebywającą we Francji czwartą brygadą emigracji polskiej, która poinformowała Was zapewne należycie o tym wszystkim, cośmy przeżyli. Muszę jednak stwierdzić, że przeżycia nasze nie były równe. Inne były tych, którzy przeżyli bombardowanie Warszawy. Inne znów tych, którzy byli podczas walk w wojsku, inne wreszcie tych, którzy pieszo, błąkając się od miasta do miasta, od wsi do wsi przeżyli po drodze piekło bombardowania miast otwartych, ostrzeliwania z samolotów uchodźców, wędrujących po drogach, szosach i wiejskich ścieżkach. Największe piekło przeżyła jednak Warszawa. W tym piekle znajdowali się nasi rodzice, nasze siostry… W piwnicy domu przy ul. Chłodnej 15 przesiedziała rodzina Leona Perla, przy ul. Solnej 6 – rodzina Grünsteinów – na Grzybowskiej – Rosensteinów. Itd. itd. Podczas długich 20 dni nasi rodzice żywili się kaszą – bez wody, chleba, kartofli… Ten czas ja przebyłem na pieszej wędrówce dookoła Polski. Warszawa – Otwock – Żelechów – Szack – przeprawa przez Bug (ostatnim ostrzeliwanym przez samoloty promem pod Różanką – Włodawa – Lublin (zawrót) i wreszcie Kowel. Trupy leżące na drodze, ciągłe ostrzeliwanie z karabinów maszynowych, czołgi, pociągi pancerne, palące się miasta – to pierwszy rozdział mojej epopei. Potem rozgrywa się drugi. Kowel. Wojska bolszewickie wchodzą do miasta. Oczekiwanie. Entuzjazm. „Witajcie ich jako zbawców” – pisze w odezwie prezydent Kowla p. Ratajski „Idą na Warszawę!” – oto ogólne przeświadczenie ludności i uchodźców. Tak zresztą myślą żołnierze sowieccy – nawet „politrucy”. W 2 dni po podaniu przez radio moskiewskie wiadomości o ustaleniu linii demarkacyjnej sowiecko-niemieckiej sowiecki „politruk” w mundurze komandora – pouczał zebranych „izrajletów” – że wrogiem ludu jest ten, kto rozsiewa sabotażowe pogłoski, jakoby armia sowiecka miała się zatrzymać w swym pochodzie, jakoby Lublin, Warszawa, Łódź miały być oddane Niemcom… A jednak zostały oddane… Na ulicy Kowla było widać tymczasem najrozmaitsze obrazki, wymagające pióra nie Szołochowa, ale Erenburga. Oficer polski spoliczkowany dwukrotnie przez żydowskiego milicjanta, zrywającego z niego szlify, wydzierającego się przy tem w niebogłosy – „to za Mińsk – to za Przytyk” [zapewne przywołanie głośnych zajść antyżydowskich z 1936 r. w Mińsku Mazowieckim i podradomskim Przytyku] – albo znów podporucznik Żyd (zdaje się Szwarcskajn[?]), popełniający samobójstwo, nie chcąc oddać broni, aresztującym go milicjantom. Rabunki, morderstwa, spekulacje, 18 godzinne ogonki za chlebem i rzeczy naprawdę godne podkreślenia – entuzjazm chłopów wołyńskich… Rozdział III. Lwów. 3 miesiące. Fusy pływające na powierzchni; zakłamanie; ody na cześć 18 św. pańskich. Wzajemne donosy, szkalowanie, lizydupstwo. A przy tym wszystkim niesamowity bałagan, dezorganizacja, kilometrowe ogonki za chlebem, spekulacja, której rozmiarów nie sposób sobie wyobrazić. Spekulacja dochodząca do absurdu. (Kupujesz worek pantofli na lewą nogę – za 150 zł, w ciągu godziny sprzedajesz za 300 zł. Po co? – nikt nie wie. Baisza-Hansza[?]… To trzeba było widzieć… A jednocześnie widzisz walkę wszy. Ze wszystkich stron pozłaziły się Schürery [?], Lece, Pasternaki [?], jeden drugiemu szkodzi, szkaluje jeden II-go, opowiada o tym, co ten kiedyś mówił, jakie miał zastrzeżenia… Z naszych przyjaciół pracę dostaje Olek – nędzna posadka w Zakładzie Oczyszczania Miasta, Wandzia – [słowo podkreślone:] cenzorem literackim, a Zdzich – dawna stara posadka w Stanisławowie… Robiony entuzjazm Olka – i formalna apatia. Szwagierek Twój [tj. Stanisław Wohl] (bezrobotny) i Jadzia [tj. siostra, Jadwiga z Perlów] marzą o wyjeździe na Zachód (przeklina Ciebie, miał paszport do Rumunii i został), podobnie Zdzich itd. Ja mam możliwość robienia „kariery”. (600 zł mies[ięcznie], k[ilogram] masła 20 zł, butów i ubrania w ogóle nie można kupić). Praca redakcyjna albo magistrat… I wreszcie – Rozdział IV. Wilno. Żydowska burżuazja. Wstrętne obrzydliwe mordy, wymalowane panienki, wyrolowane złą szminką, gogusie w mocno podniszczonych ubrankach, niemający w kieszeni ani centa. – Wszystko żyjący na koszt Fundacji Hoovera lub Jointu. Opieka rzeczywiście niezwykła. Jedzenie bezpłatne – obiad z 4 dań, śniadanko i kolacja (biały chleb, masło, ser, wędlina, marmolada) i 15 litów na osobę mieszkanie (pokój kosztuje 30 litów). P. sędzia Friede [sędzia handlowy Maksymilian Friede?], p. Rafał Szereszowski [finansista, przemysłowiec, działacz społeczny, przed wojną uchodzący za jednego z najzamożniejszych obywateli polskich], Julian Glass [przedwojenny właściciel wielkiej warszawskiej firmy handlu żelazem] na bezpłatnym obiadku wydawanym przez Joint. Warto to zobaczyć!!! Ale stąd – droga na świat. Kosztowna co prawda – ale zawsze droga. Samolotem do Sztokholmu, skąd znów aeroplanem – dalej w świat ku Europie – albo okrętem via Azja ku Ameryce. (Koszty podróży częściowo pokrywa „Hias”). Od Warszawy dzielą mnie 2 granice. Wiem, że moi jakoś tam żyją, dom niezniszczony, nieobrabowany (a to dużo). (Podobnie upiekło się i Waszym starym. Wytransportowali Jadzię z Pestką do Lwowa i żyją… Jak? Żyją – i to dobre). Mam jedzenie i spanie – a jednak nie mogę tu wytrzymać – pali mnie bezczynność – muszę wyjechać – [kolejne słowa zdania podkreślone:] i w tym musicie mi dopomóc. Musicie wystarać się dla mnie w Paryżu o [dwa kolejne słowa podkreślone:] wizę francuską. (W Kownie wydają mężczyznom do lat 28). Twoje koneksje Tadziu może się tu przydadzą („Głos Gospod.” nr francuski) (Tyś robił go w Paryżu, ja w Warszawie itd. dziennikarz, filofrancuz, „Czas”, redaktor – wszystko co chcesz – byleby pomogło. Może być legion, wojsko francuskie itd…Wymyślcie sami. Potoście przecież przyjaciele). (Podobnie ja pomogłem Kazikowi i Zdzichowi)… Znajdźcie Cękalskiego. Pomóc Ci może p. Karol Ford (opowiedz mu wszystkie moje [?]), Paris V rue Rollin 5 (człowiek ten ma olbrzymie stosunki, jest speakerem polskim francuskiego radia (godz. 7), stypendysta rządu francuskiego). Podobnie pogadaj w tej sprawie z moimi wujkami (niech przyślą trochę forsy. Naopowiadajcie, co chcecie, byleby pomogli stąd się dalej wydostać[)] 2) H. Sztycer. Paris X. 209 St. Maur. [tj. rue Saint-Maur] 1) B. Sztycer. Fabricant. Boulevard Barbès 40. Paris 18. (Jest synem Geni ze Sztycerów). Mógłbym pisać wiele, wiele i wiele…Najwięcej mógłbym gadać. A przede wszystkim chciałbym was wyściskać i ucałować. Chciałbym, aby to nastąpiło. Tyle osób wyjeżdża – a ja… żyję na łaskawym chlebie „Jointu”. !!! Domagam się niezwłocznej odpowiedzi. O ile możecie telegraficznej (3 dni). List lotniczy idzie 7–14 dni. Zwykły w ogóle nie dochodzi. Całuję Was Tross [adres obramowany liniami z trzech stron:] Seweryn Tross (Samuel Grynsztajn) | Lietouva [?] [właśc. Lietuva] | Vilnius | Piłsudskiego 20/2. [obok, z czterema podkreśleniami:] Wizę i forsę!!! P.S. Niesłychane i śmieszne[,] dr Adolf Atlas [zob. biogram w Wirtualnym Sztetlu; po wojnie przebywał w USA, w 1958 wysłano do niego zaproszenie na zjazd koleżeński Gimnazjum Męskiego w Sanoku: https://sanockabibliotekacyfrowa.pl/dlibra/show-content/publication/edition/373?id=373; przed wojną pisywał m.in. teksty na tematy ekonomiczno-gospodarcze] został profesorem na uniwersytecie lwowskim. Koresponduje z Chruszczowem [zapewne Nikitą Chruszczowem, wówczas I sekretarzem Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii Ukrainy] itp. P.S. (Ostatnia wiadomość) W tej chwili dowiedziałem się, że Staś [Wohl] i Jadzia [z d. Perl Wohl] są w drodze do mnie. Myślę, że i dla nich będziesz musiał się starać. STross

List do Tadeusza Perla, Mietka i Guty

Tross, Seweryn

1939-12-27

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Odręczny list napisany na dwóch czystych kartach. Ostatnia strona pusta. Pozaginane rogi. Z treści: Kochany Tad. | Nareszcie odezwałeś się. A już się martwiłam, żeś zapomniał o Pestce. U nas gorąco od kilku dni i czuję się wspaniale. Byłam w swoich kochanych stronach podczas zielonych świąt. W jedną stronę do Puław odbyłam podróż statkiem towarowym. Moi towarzysze byli mocno oburzeni tą podróżą. Ale ja się czułam doskonale. […]

List do Tadeusza Perla

Kern, Paulina

1939-06-08

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Przycisk w kształcie leżącego kamiennego nieforemnego prostopadłościanu o nieregularnych krawędziach, na górze ma zamontowany okrągły mosiężny z tego samego materiału wykonana jest podłużna ozdobna tabliczka ozdobiona motywem muszli i mocowana do kamienia bez widocznych ćwieków z napisem „Zamek Krzemieniecki – 1871”.

Kamień z napisem „Zamek Krzemieniecki – 1871"

Przycisk do papieru

nieznany

Muzeum – Zamek w Łańcucie

bez tytułu - ujęcie z przodu; Lightbox w układzie poziomym z nocnym przedstawieniem łąki. Na pierwszym planie, na prawo od osi postać stojącej na wprost widza, młodej, zakapturzonej kobiety, przed nią głowa byka. Kobieta trzyma byka za rogi. Jest ubrana w turkusowo-czarną bluzę. W tle, po lewej stronie, ciemnieje ściana lasu, niebo bezchmurne, rozjaśnione punktowo światłem gwiazd. Skrzynia lightboxu wykonana z drewna pomalowanego na szaro, od frontu wzmocniona metalowym kątownikiem pomalowanym na kolor grafitowy.

Bez tytułu

Królikowski, Konrad

2011

Muzeum Narodowe w Szczecinie

płaskorzeźba ołtarzowa - ujęcie z przodu; Płaskorzeźbiona płyta o kształcie stojącego prostokąta przedstawia grupę postaci stłoczonych przy sarkofagu na tle skalistego pejzażu. Centrum obrazu stanowi ciało Chrystusa składane do sarkofagu ustawionego w poprzek na pierwszym planie. Całun z ciałem dźwigają mężczyźni stojący po lewej stronie - Józef z Arymatei i Nikodem, z których jeden stoi przed grobem i ukazany jest tyłem w trzech czwartych. Tors noszący ślady męki podpiera stojąca po prawej stronie za sarkofagiem matka Ukrzyżowanego, czule obejmując jego głowę. Obok stoi jedna z Marii ocierając chustą zapłakaną twarz. Pozostałe postaci ukazane są z tyłu i powyżej. Sugestywne gesty i spojrzenia budują nastrój żałobnej sceny. Szaty modelowane światłocieniowo są obficie złocone.

Złożenie do grobu

płaskorzeźba ołtarzowa

warsztat szczeciński

1510 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 129 obiektów

zobacz wszystkie obiekty

Kolekcje

52
zobacz wszystkie

Ścieżki edukacyjne

6
zobacz wszystkie

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd